INDEKS POSTACI
nazwisko: Lee
imię: Minki
ksywka: Mini, Minni
wiek: 18
data urodzenia: 2 czerwca
miejsce urodzenia: Seul, Korea Południowa
znak zodiaku: Bliźniak
grupa krwi: 0
wzrost w cm: 164
orientacja seksualna: homo
preferencje: uke
zdolności nadprzyrodzone: brak

CHARAKTER POSTACI
opis ogólny: pogodny, towarzyski, dziecinny, łatwo nawiązuje kontakty z innymi, ufny, nie lubi być pomijany (co niestety często się zdarza przez jego niski wzrost), domaga się uwagi innych i uwielbia, kiedy ktoś się nim opiekuje, zadaje dużo pytań, często uważanych przez innych za głupie lub oczywiste, nie potrafi się na nikogo długo gniewać, stara się łagodzić wszelkie spory, kiedy jest smutny, zamyka się w sobie i nie chce z nikim rozmawiać
fobie: nyktofobia, ajchmofobia, arachnofobia, brontofobia, hemofobia, mykofobia, ofidofobia, reptilliofobia
zainteresowania: uwielbia kreskówki i pluszaki (ma wielką kolekcją pluszowych zwierzątek), gra również na fortepianie

RODZINA
żyjący krewni: rodzice, babcia
zwierzęta: wielki, gruby, bury kocur - pan Momo

HISTORIA
Jego rodzice długo nie mogli doczekać się potomstwa, aż w końcu na świecie pojawił się on i jego brat bliźniak - Wonki. Byli kochającym się, nierozłącznym rodzeństwem, rozpieszczanym i uwielbianym przez całą rodzinę. Mimo, że byli bliźniakami jednojajowymi, to Wonki był tym starszym (o pół godziny), wyższym (o całe 2 cm) i zwracającym na siebie większą uwagę. Zawsze opiekował się delikatniejszym od siebie Minkim. Kiedy mieli po 11 lat brali udział w wypadku samochodowym, w wyniku którego zginął ich dziadek, który prowadził, i Wonki. Minki odniósł tylko niewielkie obrażenia. Jednak te wydarzenia mocno odbiły się na jego psychice. Zamknął się w sobie, nie chciał z nikim rozmawiać i całe dnie spędzał sam w pokoju. Pojawiły się też u niego liczne fobie. W tym czasie bardzo pomocna okazała się jego babcia, gdyż jego rodzice po kilku próbach nawiązania kontaktu, poddali się. Babcia była jednak uparta i w końcu udało jej się jakoś dotrzeć do wnuka. Kupiła mu także kota, który z pewnością również przyczynił się do poprawienia stanu Minkiego. Po mniej więcej 2-3 latach od śmierci brata, Minki stał się prawie taki jak dawniej, jednak jego fobie nie zniknęły, a stosunki z rodzicami wciąż pozostawały chłodne. Rodzice nie mogli znieść jego licznych fobi, ciągłego zabiegania o ich uwagę i miłość. Informacja o orientacji seksualnej syna przeważyła szalę i zapadła decyzja o wysłaniu go do akademika.